Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Κυτόπουλος

Αχτιδική Επιτροπή Β. Έβρου


ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΥΤΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαχητής» δάσκαλος, δημοσιογράφος, συγγραφέας

Η ΕΑΜική Αντίσταση, ο ΔΣΕ, η προοδευτική εκπαίδευση, η δημοσιογραφία, τα Γράμματα και το ΚΚΕ έχασαν έναν αταλάντευτο αγωνιστή τους. Τον πολυγραφότατο συγγραφέα, δημοσιογράφο στο Διεθνές Τμήμα του νόμιμου «Ριζοσπάστη» για αρκετά χρόνια, Νίκο Κυτόπουλο, ο οποίος, πλήρης ημερών, υπέκυψε χτες το πρωί, στις 9.30, μετά από ένα χρόνο καθημερινής «μάχης» που έδινε ενάντια στο εγκεφαλικό που υπέστη και σε μια εγχείρηση εξαιτίας του εγκεφαλικού. Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα, στις 12 το μεσημέρι, από το Β' Νεκροταφείο (λεωφόρος Ηρακλείου).
Ο Νίκος Κυτόπουλος γεννήθηκε την 1/1/1916 στο Σοχούμι του Καυκάσου. Σε ηλικία 13 ετών, με τους γονείς και τα μικρότερα αδέλφια του, εγκαθίσταται στη Μελία Αλεξανδρούπολης. Φοιτά στο Διδασκαλείο Σερρών και το 1934 εκδίδει το πρώτο φύλλο του πρώτου στην περιοχή νεολαιίστικου περιοδικού, το οποίο αμέσως κατάσχεται. Το 1935 αποφοιτά από το Διδασκαλείο και αρχίζει να διδάσκει σε σχολεία του Εβρου, με το όραμα μιας καλύτερης ζωής και μόρφωσης για τα παιδιά του λαού. Μετά τη δημιουργία του ΕΑΜ πρωτοστατεί για τη συγκρότηση αντιστασιακών πυρήνων στην περιοχή του Εβρου και εντάσσεται στο ΚΚΕ και στον ΕΛΑΣ. Αξίζει να αναφερθούμε σε μια δυσκολότατη, αν και αναίμακτη, «μάχη» που έδωσε για την απελευθέρωση των Φερών. «Μάχη» μοναδική ως μορφή στα χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης: Στις 28 Αυγούστου του 1944, ο Νίκος Κυτόπουλος, μαζί με άοπλα παιδιά, μαθητές και ΕΠΟΝίτες, τραγουδώντας ΕΛΑΣίτικα τραγούδια, μπαίνουν στην πλατεία των Φερών. Σχηματίζουν αλυσίδες, στέκονται μπροστά στους πάνοπλους Γερμανούς και απαιτούν την παράδοσή τους. Ξαφνιασμένοι οι Γερμανοί κατεβάζουν τα όπλα. Στη συνέχεια τα παιδιά και ο Ν. Κυτόπουλος επισκέπτονται τον διοικητή της γερμανικής μονάδας και ζητούν την παράδοσή της. Παράδοση, που πραγματοποιήθηκε, αμέσως μετά, επίσημα στον αρχηγό του ΕΛΑΣ Εβρου, Αθηνόδωρο.
Μετά την απελευθέρωση, λόγω της δράσης του, ο Ν. Κυτόπουλος συλλαμβάνεται, μαζί με τον πατέρα του, και εξορίζονται στη Σαμοθράκη. Μετά από έξι μήνες απελευθερώνεται ως προστάτης των μικρότερων επτά αδελφών του. Καθώς η δίωξή του από παρακρατικούς συνεχίζεται, βγαίνει ξανά στο βουνό και εντάσσεται στο ΔΣΕ, όπου γράφει δελτία ειδήσεων, άρθρα, σχόλια, ρεπορτάζ μαχών και προκηρύξεις για τα έντυπα του Γενικού Αρχηγείου. Σύντομα γίνεται αρχισυντάκτης της εφημερίδας του Γενικού Αρχηγείου «Εξόρμηση» και στη συνέχεια της εφημερίδας «Προς τη Νίκη». Μεταξύ των μαχών του ΔΣΕ στις οποίες πήρε μέρος ήταν και η μεγάλης ιστορικής σημασίας μάχη στη Νάουσα, την οποία «απαθανάτισε» συγκλονιστικά στο βιβλίο - χρονικό «Η Μάχη της Νάουσας».
Μετά την ήττα του ΔΣΕ, παίρνει το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς, πρώτα στην Τασκένδη, μετά στο Βουκουρέστι, όπου δημοσιογραφεί στο ραδιοσταθμό «Η Φωνή της Αλήθειας» και σε έντυπα και, τέλος, στη Λιψία, από όπου, το 1975, επαναπατρίσθηκε, μαζί με τη συντρόφισσά του στη ζωή και στο ΔΣΕ, Σοφία, και τα δυο παιδιά τους.
Από το 1976 μέχρι τη συνταξιοδότησή του, το 1980, ο Ν. Κυτόπουλος δημοσιογραφεί στον «Ρ», συνεχίζει την κομματική δράση του (ανήκε στην ΚΟ Λογοτεχνών) και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία για ενήλικες και παιδιά, αφήνοντας πλούσιο συγγραφικό έργο: «Η Μάχη της Νάουσας», «Η δοκιμασία», «Ο μεγάλος ανήφορος», «Ο Μπελέτης», «Το στοίχημα», «Ιστορίες του βουνού», «Το όνειρο του Γιάντζου», «Το στοιχειωμένο κάστρο» (εκδόθηκαν από τη «Σύγχρονη Εποχή»), «Η άσβηστη ελπίδα», «Στο χαμένο Παράδεισο», «Ο Φίλιππος όμηρος στη Θήβα», «Ο μύθος των Ινδοευρωπαίων». Είχε διακριθεί με τέσσερα βραβεία της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Το μεταφραστικό έργο του ανέρχεται σε τριάντα τόμους με έργα κλασικών Ρώσων συγγραφέων (Γκόρκι, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Σιμόνοφ, Σεμιόνοφ, Πριστάβκιν κ.ά.).