Όλοι στην απεργία

Οι ταξικές δυνάμεις, το προηγούμενο διάστημα, κόντρα στο κλίμα της ηττοπάθειας που καλλιεργούνταν από διάφορες πλευρές, παρά και ενάντια στις τακτικές υπονόμευσης των αγώνων από τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αναμετρήθηκαν με τις δυσκολίες και τα εμπόδια, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σπάσουν τον πάγο της μοιρολατρίας, της αποχής από τη δράση. Γνωρίζουν πολύ καλά την τεράστια πίεση της εργοδοσίας, τους εκβιασμούς και τις απειλές που εκτοξεύονται, για να τρομοκρατηθεί η εργατική τάξη, να χτυπηθεί το φρόνημά της.
Ξέρουν μέσα από ποιες μυλόπετρες πρέπει να περάσει ο εργάτης και η εργάτρια για να απεργήσουν. Ομως, άλλος δρόμος από τη μαζική συμμετοχή στη Γενική Απεργία δεν υπάρχει. Οι θυσίες του αγώνα ήταν και είναι ασύγκριτα μικρότερες από τις απώλειες που κάθε μέρα καταγράφει η εργατική τάξη. Χιλιάδες εργαζόμενοι, εκατοντάδες αυτοαπασχολούμενοι κάθε μέρα χάνουν τη δουλειά και το εισόδημά τους. Η απόγνωση στην οποία έχουν οδηγηθεί σήμερα τα λαϊκά νοικοκυριά, δεν πρέπει να οδηγήσει στην αποστράτευση. Γιατί αυτή θα είναι η μεγαλύτερη παραχώρηση στον ταξικό αντίπαλο, σε αυτούς που θέλουν τους εργάτες γονατισμένους και παραδομένους. Το αντίθετο, πρέπει να γίνει η σπίθα που θα ανάψει την αντίσταση, την ταξική αλληλεγγύη, τη στράτευση στους αγώνες όποιο και αν είναι το ατομικό κόστος.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα μπορούν σήμερα, με τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργία, να ορθώσουν τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα. Να μην επιτρέψουν τη λεηλασία της ζωής τους. Ξεπερνώντας τους μηχανισμούς της χειραγώγησης, τα ψεύδη ότι αν θυσιαστεί ο λαός θα έρθουν καλύτερες μέρες, την αισχρή προπαγάνδα ότι δήθεν η κυβέρνηση ανθίσταται και διαπραγματεύεται, να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα και να μπούνε στη μάχη.