Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια,/
ίδιος μ' αυτά περήφανος, στητός/
αχούν απ' τη φωνή του τα ρουμάνια/
μπρος για τη νίκη, για το κόμμα εμπρός./
*
Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας./
Ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές./
Ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας/
στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές./
*
Ζει σ' όλους τους καιρούς, σ' όλους τους τόπους/
το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό./
Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους/
που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό./
*
Και στο τραπέζι της χαράς της πρώτης/
στης νίκης της ειρήνης τη γιορτή/
ο Μπελογιάννης θάν' πανηγυριώτης/
με κόκκινο γαρούφαλο στ' αφτί./
*
Μ' ένα γαρούφαλο άλικο δικό μας/
σαν της γλυκιάς μας άνοιξης δροσιά/
πανώριο ματωμένο κι ακριβό μας/
απ' την τρανή της γης λαοαπλωσιά./
*
Ο Μπελογιάννης ζει άσβεστη δάδα./
Ο Μπελογιάννης ζει μες στις καρδιές/
στον κόσμο ειρήνη, ειρήνη στην Ελλάδα/
στο μήνυμά του εμπρός κομμουνιστές./
(Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής, «Ο Μπελογιάννης ζει»)
